De viognier is een kwetsbare, wispelturige druif, maar er kunnen fantastische wijnen van worden gemaakt.

Daarom zijn beroemde viognierwijnen, zoals de Condrieu, vrij kostbaar.

Het speciale van de viognier zit in de combinatie van zacht en kracht. In de droge, volle wijnen proef en ruik je abrikozen, perziken en bloemen. De druift stamt uit de Rhonevallei, maar wint ook in andere landen aan populariteit. Tegenwoordig worden er ook veelbelovende wijnen van gemaakt in de Languedoc, Calfornië en Australië.

Vanwege het aromatische en fruitvolle karakter zijn Viognier-wijnen zeer geschikt om te combineren met gekruide gerechten zoals uit de Thaise en Vietnamese keuken. De subtiele bloemengeuren en de afwezigheid van eikenlagering zou het de sake bij de sushi kunnen vervangen. Eveneens kan de wijn goed samengaan met open Franse kazen. Met andere woorden: de Viognier levert een behoorlijk neutrale wijn die zich op fles goed ontwikkelt en bij veel gerechten laat aansluiten.

De oorsprong van de Viognier was lange tijd niet duidelijk. Men vermoedt dat de Romeinen de druif vanuit Dalmatië naar de Rhône brachten. Volgens een legende zou Keizer Probus dit in het jaar 281 gedaan hebben. Een andere legende vertelt dat de druif via de Rhône naar Beaujolais werd verscheept, maar precies bij het huidige Condrieu door plaatselijke rovers in beslag zou zijn genomen.

Ook de naamgeving van de Viognier is onzeker. Het meest aannemelijk lijkt de naam van de stad Vienne, destijds een belangrijke Romeinse voorpost. Evenwel kan hij afgeleid zijn van Gehennae “De weg naar de hel”, zinspelend naar de moeilijke groei van de druif. Maar waarschijnlijker is dat dit allemaal moeizame en nogal gezochte associaties zijn, zoals wel vaker in de wijnwereld. Logischer is dat Viognier gewoon een variant is van Vigne, de Franse naam van de plant die -in het Nederlands- druiven als vruchten geeft. De Wijnstokfamilie. Latijn: Vitaceae

De opbrengst van de Viognier is echter laag. Ten tijde van de druifluis-crisis eind 19e eeuw, was de opbrengst zo laag dat het vaak niet eens de moeite was om nog te oogsten. Daarna kampte men met de chaos van de Eerste Wereldoorlog. Tezamen was dit bijna de reden om de druif niet meer aan te planten.

Pas in 2004 werd middels DNA-onderzoek bekend dat de druif aan de rode Freisa-druif verwant is. Overigens bleek in datzelfde onderzoek dat de Italiaanse druif Nebbiolo van deze zelfde Freisa afstamt.

In 1968 was er in de Rhônevallei slechts 14 hectare mee beplant. 15 Jaar later leefden de Rhône-wijnen helemaal op en zo ook de Viognier. In Condrieu, dat als bakermat van de druif wordt beschouwd, groeide het beplante areaal van een schamele 8 ha in 1968, naar 20 ha in 1980 tot meer dan 100 ha in het jaar 2000