Pisco

Pisco is een kleurloze of geelachtig tot amberkleurige alcohol die wordt geproduceerd in de wijnregio's van Peru en Chili. Gemaakt door gefermenteerd druivensap te distilleren tot een sterke drank, werd het door Spaanse kolonisten uit de 16e eeuw ontwikkeld als alternatief voor orujo, een brandewijn uit afvallen die uit Spanje werd geïmporteerd. Het had de voordelen dat het werd geproduceerd uit overvloedig in eigen land geteeld fruit en dat het volume alcoholische dranken dat naar afgelegen locaties werd vervoerd, werd verminderd.

Wat voor soort alcohol is pisco?
Pisco is technisch gezien en ongerijpte brandewijn verkregen uit de distillatie van recent gefermenteerde Peruaanse druivenmost en sappen. Sommigen zeggen dat het op Grappa lijkt, omdat beide van druiven zijn gemaakt. Anderen brengen het in verband met Tequila vanwege de vergelijkbare kruiden- en bijna aardse smaken

Een selectie van de populaire Chileense pisco's

Het Chileense 'Pisco Aviador'-label uit 1915
De Chileense pisco moet worden gemaakt in de twee officiële DO-regio's (Denominatie van Oorsprong) van het land: Atacama en Coquimbo, die in 1931 door de overheid zijn opgericht. Het meeste wordt geproduceerd met een "boetiek"-type destillaat. Andere soorten worden geproduceerd met dubbele destillatie in koper en andere materialen.

Tijdens de aanpassing van veel wijngaarden aan de pisco-productie werd de meest voorkomende druif als grondstof gebruikt, de Muscat, waarbij sommige wijngaarden de voorkeur gaven aan de variëteiten Torontel en Pedro Jiménez. Zoals het geval is in Peru, zijn in Chili regels voor pisco-aanduidingen ingevoerd, waaronder de volgende classificaties:

Pisco Corriente o Tradicional, 30% tot 35% (60 tot 70 proof)
Pisco Especial, 35% tot 40% (70 tot 80 proof)
Pisco Reservado, 40% (80 proof)
Gran Pisco, 43% of meer (86 of meer bewijs)
De regelgeving voor de piscoproductie in Chili is vrij hoog. Chileense distilleerderijen zijn verplicht hun eigen druiven te verbouwen en zijn gegroepeerd in twee categorieën op basis van aromatische expressiviteit: Muscat-soorten (Pink Muscat, Muscat of Alexandria) zijn zeer geurig, terwijl Pedro Jiménez, Moscatel de Asturia en Torontel subtieler zijn.

De varianten Special en Reserve lijken qua smaak en kleur sterk op elkaar, ze zijn allebei subtiel zoet en hebben een heldere berken- tot transparante kleur. De smaak is veel sterker dan gewone pisco met aromatische verfrissende tonen